خداوند متعال میفرماید: وَمَن یَکْسِبْ خَطِیئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ یَرْمِ بِهِ بَرِیئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِینًا ( نساء/112)

و کسی که خطا یا گناهی مرتکب شود ، سپس بیگناهی را متهم سازد،به یقین بار تهمت و گناه آشکاری را بردوش گرفته است.

تفسیر نور:تهمت ، از گناهان بسیار بزرگ است که موجب ذوب شدن ایمان ، نابودی اعتماد در جامعه و باعث عذاب اخروی میشود.

 امام صادق (ع) میفرماید : (گناه )تهمت به بی گناه ، از کوههای عظیم سنگینتر است . ( سفینة البحار ، ج1 ، مادة "بهت" )

تهمت ، پرتاب تیر به آبروی مردم است و تهمت به بی گناه از هر نژاد و مکتب و در هر سن و شرایطی که باشد ، حرام است